آخرین تکه قلبم را به پروانه ای دادم که رنگ پرهایش سوی دیدن را از من گرفت ، به او دادم چون از تمامی چیزهای دور و برم پاکتر بود ، حتی آبی تر از حوض آبی کلبه ی تنهایی ام کاش طوفان شادیت از پشت این دیوار تنهای می وزید و این تک درخت کهنه انتظار که در وجودم ریشه افکنده را از بیخ میکند

اگــــــــــه بــــــی تـــــو تنهـــــــــا گوشـــــــــــــــــــه ای نشستـــــــــــــــــــــــــــــــــــم

تویـــــــــــی تو وجـــــــــــــــــــودم بی تــــــو با تو هستـــــــــــــــــــــم

اگـــــه سبــــــز سبـــــــزم تو هجـــــــوم پایـــــــــــــــــیز

ذره ذره مـــــــــــن از تو شــــــــــده لبریــــــــــز

ای همیشـه همدم واســه درد دلهـــــــام

عطر تو همیشه جاری تو نفسهام

ای که تار و پودم از یاد تو بی تاب

با منی ولی باز دوری مثل مهتاب

بی تو با تو بودن شده شب و روزم

بـــی تو امـــــا یادت با منــــــه هنــــــــــوزم

تـــویی تــــــوی حرفـــــــام تــــویی تو نفسهــــــــام

ولــــــی جـــــای دستـــــــات خالیــــــه تـــــــو دستـــــام

مـــــــــن بـــه شــــــــــــوق و یـــــــاد بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــارون

زنـــــــــــــــــــــــــــــــده ا م وپـــــــــــــژمــــــــــــــــــــرده نمیشــــــــــــــــــم

تشنــــــــــــــــه یـــــــــــــــــــــه قطـــــــــــــــــــــــــــــــــــره امـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

زرد و دل آزرده نمیشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم

سختــــــــه وقتـــــــــی تــو غزلهـــــــا از مـــن و تـــــــــو واژه ای نیســـــــــــــــت

سختـــــــه بـــــــی تـــــــو بـــــــــــــا تــــــــو بـــــــــــــــــودن

سختـــــه امـــــا چـــــــــارهای نیســـــــــــــــــــت

بـــی تو با تو بودن شـــده شـــب و روزم

بــی تو اما یادت با منــه هــــــنوزم

تویی توی حرفام تویی تو نفسهام

ولی جای دستات خالیه تو دستام