آرزو دارم دستي در دستانم بود و مرا نوازش ميكرد اي كاش آن دست، دستان مهربان تو بود!آرزوي آغوش گرمي را دارم كه مرا در آغوش خود گيردودر اغوشش با من با صداي آهسته درد و دل كندو اي كاش آن آغوش، آغوش گرم تو بود!آرزوي يك بوسه را دارم!بوسه اي از سوي يك لب سرخ!از سوي كسي كه زندگي من است و با تمام وجود دوستش دارم كاش و اي كاش آن بوسه از سوي تو بود آرزوي پرواز دارم، پرواز از اين سرزمين بي محبت ميخواهم سفر كنم، سفر بسوي سرزمين خوشبختي هاو كاش همسفري بود، و آن همسفر من تو بودي! آه آرزوي شنيدن صداي نفسهايت را دارم
كاش فاصله اي نبود و كاش ما در كنار هم بوديم تا صداي نفسهاي گرمت را احساس كنم كاش مرزي نبود بين ما و اي كاش اگر هم مرزي بود آن مرز تو بودي!آرزو دارم دست درون موهايت كنم وبرايت در يك شب عاشقانه لالايي را بخوانم كاش اگر همبستري بود ، آن همبسترم تو بودي آرزو دارم حتي ازدور دست ها نيز چهره ات را ببينم، اما ! آرزو دارم تمام آرزوهايم را زنده كني آرزو دارم دستانت را بگيرم و بر لبانت بوسه زنم و بگويم كه خيلي دوستت دارم عزيزم  و اي كاش آرزوي من آن آرزوهاي من همه تو بودي تا ديگر نه آرزويي داشتمو نه ديگر رويايي را در سر داشتم

منی که همیشه به یاد توام ، منی که همیشه به عشق تو دلم به آرزوهایم خوش است اینک دلم به این خوش است که تو هستی و خوشبختی در گرو با تو بودن است همیشه این برای من با ارزش بوده که تو با همه فرق داری،همیشه این برایم مهم  بوده که تو، مثل ومانندی نداری!دلت پاک و مهربان است ، تو عاشقی، عشق مانند مرواریدی در قلبت پنهان است!از آن لحظه که خیره شده بودم به چشمانت تا این لحظه دنیا برایم رنگ دیگری دارد دنیا زیبا شده به زیبایی چشمانت ، هوا چه دلنشین شده ، این است همان هوای در کنار تو بودن حال و هوای تو در همه لحظه هایم درگیر است ، دلتنگی و بی قرارهای من در همین است که دلم هوای تو را میکند ، که لحظه به لحظه آغوشم، هوس آغوش گرم تو را میکند. وجود مهربان تو و قلب پاک تو را تا همیشه میخواهم ، به عشق پاکمان قسم که تا ابد با تو میمانم منی که فرشته ای مهربان مانند تو را دارم ، چگونه میتوانم به تو بی وفایی کنم ، نه دیگر نمیگذرم از عشق پاک و بی همتای تو ، میدانم که اگر تا آخر زندگی ام نیز بگردم در این دنیا، نمی یابم دیگر مانند تو! ای همنفسم تا لحظه ای که هستم با تو نفس میکشم و ما با هم عاشقانه زندگی میکنیم

آن لحظه که دلتنگ یارم می شوم

خود به خود هوس باران را میکنم.
آن لحظه که اشک از چشمانم سرازیر

می شود هوس یک کوچه تنها را میکنم.
آن لحظه است که دلم میخواهد تنهایی در زیر

باران بدون هیچ چتر و سر پناهی قدم بزنم.
قدم بزنم تا خیس خیس شوم ، خیس تر از قطره های

باران…. خیس تر از آسمان و درختان.
آن لحظه که خیس خیس می شوم ، دلم میخواهد باز زیر

باران بمانم ، دلم نمیخواهد باران قطع شود.دلم میخواهد همچو

آسمان که بغضش را خالی میکند ، خالی شوم ، از دلتنگی ها ،

از این شب پر از تنهایی.تنها صدای قطره های باران را

می شنوم ، اشک میریزم ، و آرزوی یارم را میکنم.
دلم میخواهد آسمان با اشکهایش سیل به پا کند.
لحظه ای که آرام آرام میشوم و دیگر تنهایی را احساس

نمیکنم ، چون باران در کنارم است.
باران مرا آرام میکند ،  مرا از غصه ها و دلتنگی ها

رها میکند و به آرزوهایم نزدیک میکند.
آن دم که باران می بارید ، بغض غریبی گلویم را گرفته

بود ، دلم میخواست همچو آسمان که صدای رعدش

پنجره های خاموش را میلرزاند فریاد بزنم ، فریاد بزنم تا

یارم هر جای دنیاست صدای مرا بشنود. صدای کسی

که خسته و دلشکسته با چشمان خیس و دلی عاشق در

زیر باران قدم میزند ، تنهایی در کوچه های سرد و خالی…

کجایی ای یار من؟ کجایی که جایت در کنارم خالی است.
در این شب بارانی تو را میخواهم ، به خدا جایت خالی خالی است.
 کاش صدایت همچو صدای قطره های باران در گوشم زمزمه می شد.
تو بودی شبی عاشقانه را با هم داشتیم ، تو که نیستی منی

که همان مرد تنها می باشم قصه ای غمگین

را در این شب بارانی خواهم داشت.
قصه مرد تنها در یک  شب بارانی ، شبی که

احساس میکنم بیشتر از همیشه عاشقم.
آری آن شب آموختم که باران بهترین سر

پناه من برای رفع دلتنگی هایم است.

بی قرار بی قرارم به خدا دیگر اشکی

ندارم و دیگر از غم انتظار نایی ندارم.
بی قرارم، منتظر لحظه دیدار با یارم

و به جز ناله و غصه کاری ندارم.
کاش زودتر انتظار به سر آید و

خورشید از پشت کوه ها بیرون آید.
لبخند شادی بر لبانم بنشیند و

خوشبختی دنیا نصیبم شود.
کاش زودتر لحظه ای که سالها منتظر آن ماندم

فرا رسد و دیگر هیچ غمی در دلم نباشد.
غمی دارم در دلم، غم دوری از یارم، غم دلتنگی و  انتظار.
بی قرارم، به خدا دیگر جانی ندارم ….

بی قرارم به خدا دیگر راهی ندارم.
تنها راه این است که منتظر ماند! تا کی

باید اسیر این عشق پر از تنهایی بود!
کاش زودتر همان لحظه رویایی فرا رسد، تا دیگر نه

درد دوری در قلبم باشد و نه درد عاشقی.
کاش به جای اینکه ناله غم انگیز آواز عاشقی را گوش میدادم،

ترانه عاشقانه یارم را برایش زمزمه میکردم.
سخت است اما روزگار غریبی است ای یار

مهربانم.. باید تو نیز منتظر بمانی.
میدانم گونه ات از این درد انتظار خیس خیس است

و  دیگر از صبر و حوصله خسته شده ای  و  بیقرار

تر از منی پس به پایان راه بیندیش که بدون شک

پایان راه زیباست، پایان راه همان به هم رسیدن ماست.
بی قرارم به خدا بیقرارتر از پرنده ای می باشم که در

قفس زندگی اسیر است و انتظار پرواز در آسمان آبی را می کشد.
بی قرارم به خدا بی قرارتر از یک ماهی هستم که در

تنگ اسیر است و منتظر روزی است که

در دریای آبی وجودش شناور شود.
نمیخواهم از این انتظار پر پر شوم! نمیخواهم مثل غنچه ای

باشم که انتظار میکشد گل شود و بعد از آنکه گل شد

یا پر پر شود و یا از شاخه اش چیده شود.
میخواهم بعد از این انتظار تنها مرد خوشبخت روی زمین

باشم، دوست دارم بعد از این انتظار سلطان بی چون

و چرای سرزمین عشاق باشم. به امید سفر به سوی

سرزمین خوشبختی ها منتظر می مانم چونکه

دوستت دارم ای یاور همیشه مومن.

ای ستاره آسمان شب های تیره و تار من، با

این فاصله ای که بین من و تو میباشد چگونه به

تو رسیدن میسر است؟ ای مهتاب آسمان شبهای

دلتنگی من، با این فاصله ای که بین من و تو میباشد

چگونه در کنار تو بودن میسر است؟ ای آسمان آبی

من، بین من و تو فاصله ای است، پس چگونه در کنار

تو باشم؟ آری من ستاره می شوم و به آسمان زندگی

می آیم تا در کنار تو باشم! آری  ای مهتاب من، پرنده

  شبانه می شوم و به آسمان می آیم تا در کنار تو باشم!

و ای آسمان آبی ام، خورشید می شوم تا در دل  آبی

و پر از عشقت برای همیشه بنشینم، شب را با آن

وسعت آبی ات آشتی میدهم تا برای همیشه آبی بمانی!

دلم به درد آمده از این فاصله، دلم به درد آمده از این

انتظار و دوری بین ما! ای ستاره درخشانم شبها با

دیدن تو آرام می شوم، و ای آسمان روزها نیز که

دل آبی ات را میبینم عاشق تر از همیشه می شوم!

چگونه میتوانم در کنار تو باشم وقتی بین ما این همه

فاصله هست؟ انتظار میکشم تا شاید خداوند بالهایی را

به من هدیه دهد که با این بالهای پر غرورم به سوی

تو پرواز کنم ! کاش تو ای  آسمان من، دلت آبی ات 

ابری شود و از گونه هایت اشک بریزد تا شاید

قطره ای از اشکهایت بر گونه من بریزد تا احساس

آرامش و عاشقی کنم! کاش تو ای ستاره من، فرشته ای

بیاید و تو را در سبد بگذارد و آن سبد پر از محبت

و  عشق را به من هدیه دهد! و کاش ای خورشید

من، کاش غروب عاشقی زودتر فرا رسد تا زمانی که

در پشت کوه ها میروی و به زمین نزدیک می شوی

احساس نزدیکی با تو داشته باشم! ای خورشید من

غروب ها را خیلی دوست دارم چون تو بیشتر از همه

لحظه ها به من نزدیکتری و میتوانم چهره ات را از

نزدیک ببینم! سپیده آسمان را نیز دوست دارم چون

سحرگاه از پشت کوه ها بیرون می آیی و سلامی عاشقانه

به من میکنی! ای خورشید من، از ظهر های تابستان

نفرت دارم، چون تو در آن زمان در بلندترین نقطه آسمان

میدرخشی! انتظار میکشم، تا شاید پرنده ، ستاره یا

خورشید شوم و یا شاید هدیه ای به من برسد که تو

را بیشتر از همیشه در کنار خودم احساس کنم و ببینم!

شاید در خواب ستاره ،خورشید و یا پرنده شوم، اینک

که اینها همه یک رویا و یک احساس عاشقی است

پس  ای آسمان آبی ام،   من خودم را به آتش می کشم

تا باد عاشقی آن دود غلیظ مرا که از سوختنم بلند میشود

به سوی تو بیاورد تا بتوانم تو را احساس کنم و برای

مدتی آن دود که از تن سوخته ام بلند شده است در

دلت بنشیند و بعد نیز از این دنیا وداع بگویم!
آری من برای رسیدن به تو جان خواهم داد!

آن دم که در قلبم نشستی ، دنیا نصیبم شد.
آن دم که شعر عشق را با آن صدای دلنشینت در

گوشم زمزمه کردی ، عاشق احساسات پاکت شدم
چه آرامشی دارم  در لحظه هایی که بیشتر از هر زمان نا آرامم.
دلم میخواهد همینگونه که هستم باشم ،

دستم درون دستانت باشد و بمیرم.
نمیخواهم فاصله بین ما باشد ، در این دو روز دنیا ،

یک روز آن تنها بودم و زین پس میخواهم در کنار تو باشم.
چه عاشقانه به قلبم نشستی که به خدا این نشستن مقدس است .
قلب من سرزمینی بود خشک ، بارانی از خون عشقت

در آن بارید و اینک قلبی دارم از جنس نور
تویی سرچشمه ی این نور ، میبوسم تو را از همین راه دور .
 تو باش در کنارم  تا همیشه آرام باشم ، جدا از غم و

غصه ها باشم ، سرپناهم باشی ، تکیه گاهت

باشم ، گلم باشی ، باغبانت باشم .
تو باش در کنارم تا همیشه فدایت باشم ، تو از

سفر بیایی و من چشم به راهت باشم.
تو باش تا دنیا بی تو نباشد ، زیبایی های زندگی با تو

زیبا باشد ، من عاشق این زیبایی هستم ، بگذار که زندگی

در قلب ما زنده باشد ، و من به عشق تو ، زیبا زندگی کنم.

روزی آمد که دل بستم به تو،از سادگی

خویش دل بستم به قلب بی وفای تو
روزها میگذشت و بیشتر عاشقت میشدم، یک لحظه

صدایت را نمیشنیدم غرق در گریه میشدم
روزی تو را نمیدیدیم از این رو به آن رو میشدم!
گفتی آنچه که میخواهم باش ، از آنچه که میخواستی بهتر شدم
گفتی تنها برای من باش ، از همه گذشتم و تنها مال تو شدم
روزی آمد که من مال تو بودم و تو عاشق کسی دیگر
اینک تنها اشک است که از چشمان من میریزد
تنها شده ام ، باز هم مثل گذشته همدم غمها شده ام
راهی ندارم برای بازگشت ، به یاد دارم شبی

دلم تنها به دنبال ذره ای محبت میگشت
نمیپرسم که چرا مرا تنها گذاشتی ،

نمیپرسم که چرا قلبم را زیر پا گذاشتی
میدانستم تو نیز مثل همه …
نمیبخشم تو را …
دیگر مهم نیست بودنت ، احساس

گناه میکنم در لحظه های بوسیدنت
نمیبخشم تو را ، این تو بودی که روزی

گفتی با دنیا نیز عوض نمیکنم تو را
دنیا که سهل است ، تو حتی نفروختی به کسی دیگر مرا
مثل یک جنس کهنه ، دور انداختی مرا!
نمیدانستم برایت کهنه شده ام ، هنوز مدتی

نگذشته که برایت تکراری شده ام
مهم نیست ، برای همیشه تو را از یاد میبرم ،

قلبم هم نخواهد، خاطرت را خاک میکنم
تو نبودی لایق من ، تو نبودی عاشق

من ، میمانم با همان تنهایی و  غم
تو را نمیبخشم ، و اینک روزی آمده که

به خاطر تو حتی نمیریزد یک قطره اشکم!

یک روز دوباره می آیم : این جمله را خودش گفت.
گفت که روزی می آید اما نگفت چه روزی!
او که قلبم را شکست و رفت روزی دوباره می آید.

می آید و به منی که خسته و بی جانم ، جانی دوباره

می دهد و دوباره خاطرات شیرین با هم بودنمان را زنده می کند،
می آید و دوباره خاکستر عشق را در دلم شعله ور میکند.
 به انتظار آن روز نشسته ام تا دوباره بیاید و به این قلب شکسته ام
سر و سامان دهد. می آید تا دوباره عاشقانه بر

روی گونه مهربانش بوسه بزنم و دوباره به او
بگویم که دوستت دارم ای بهترینم. بیا که بدجور دلم هوای

تو را کرده است… بیا که با یک دنیا محبت و عشق و

یک عالمه دلتنگی و درد دل به استقبال تو خواهم آمد.
بیا که عشق بدون ما عشق نیست ، این دنیا بدون ما زیبا نیست.
او دوباره می آید تا شبهای تیره و تارم

بعد از مدتها ستاره باران شود و
مهتاب مثل گذشته عاشقانه شبهای مرا نورانی کند.
به عشق آمدنت این روزهای تلخ بی

تو بودن را با همه غم ها و غصه ها
و گریه هایش سپری میکنم تا دوباره

روزی بیایی و به منی که خسته از
زندگی ام نفسی دوباره دهی. یک روز

دوباره می آیم : این جمله را خودش گفت.
می آید و مرا عاشقتر می کند و آن

لحظه است که دوباره من امیدواربه
زندگی می شوم و خوشبختی را

در زندگی ام تضمین می کنم.
بیا عزیزم ، با اینکه قلبم را شکستی اما همچنان درهای

قلبم همیشه به روی تو باز است، این قلبم به نام تو

و تا ابد برای تو هست. بیا و دوباره اسیر قلب بی طاقت

من شو ، بیا وارد همان قلبی شو که خودت آن

را شکستی و  ویرانه کردی .. این ویرانه قلبم را که

خودت با دستهای خودت ویرانه کردی آباد کن و دوباره

مرا که همان کویر تشنه و بی جانم را  از باران عشقت سیراب کن.
یک روز دوباره می آیم :::: آری

خودش گفت که روزی دوباره می آید.
می ترسم از عشق تو بمیرم اما روزی که تو می آیی را نبینم.
می ترسم آنقدر به انتظار بنشینم و نیایی و آخر

سر دیگر مجالی برای دیدار با تو نباشد.
می ترسم از آن روزی که تو

خواهی آمد و من دیگر نیستم..
آن لحظه هست که می فهمی از عشق تو

مرده ام… آری از عشق تو مرده ام.
پس تا خون در رگهایم جاری است و

جای قلبم  در نبود تو خالی است برگرد.

چگونه می توانم با این قلب شکسته ام ، بی غرور عاشق بمانم.
چگونه می توانم با چشمانی که دیگر یک

قطره اشک نیز در آن نیست عاشق بمانم.
دیگر حوصله عاشق شدن ندارم ، عاشقی از من گذشت.
دیگر نه دلی دارم که دلتنگت شود و در انتظارت بنشیند

و نه اشکی در چشمانم مانده است که برای تو بریزد.

چگونه می توانم با این قلب بی احساسم عاشق بمانم.
مدتی است که قلبم عاشق ولی تنهاست و لحظه به لحظه

بهانه تو را میگیرد ، چگونه می توانم با این قلب بهانه گیر

عاشق بمانم. قلبم نسبت به تو بی احساس شده است ،

گویا از عشق تو سرد سرد شده است. دیگر تو را

دوست ندارد و مثل گذشته عاشقت نیست.
شعله های آتش عشقت همه قلب  و احساسم را

سوزانده است و اینک نیز در حالا خاکستر شدن است.

چگونه می توانم با یک قلب و احساسی که

تبدیل به خاکستر شده عاشق بمانم.
چگونه عاشق بمانم وقتی عشقی در این زمانه نیست.
چگونه می توانم عاشقت بمانم وقتی تو بی وفایی

و یک ذره احساس در وجودت نیست.
چگونه عاشقت بمانم وقتی مرا دوست نداری.
عاشقی از ما گذشت. از این انتظار خسته ام ، از تو

و آن قلب بی وفایت دل شکسته ام، دیگر مثل گذشته

دوستت ندارم . به آرزویت رسیدی ! مرا از عشقت

سرد کردی و توانستی قلبم را راضی به رفتن کنی.می روم

برای همیشه ! غروری نیز در دل نمانده و اگر تا این لحظه

به پای تو نشسته بودم تنها به خاطر غروری بود

که دلم مانده بود، اما همان یک ذره غرور را نیز شکستی.
تو بازیگر خوبی بودی و قلبم نیز بازیچه خوبی برایت بود.
چگونه می توانم عاشقت بمانم وقتی عشقت بی فرجام است.
چرا عاشق بمانم وقتی تو هوای مرا نداری ، دلتنگ

من نیستی ، دلت با من نیست و مرا دوست

نداری! چرا عاشق آن قلب بی احساست بمانم.
تو نیز مثل همه ! تنها ادعا می کردی که دوستم داری.
چگونه میتوانم عاشقت بمانم وقتی دلت با من

نیست ، پس میروم تا عاشقانه به یادم بمیری.

اگر می بینی عاشق تو هستم، دیوانه تو هستم و تمام

فکر و زندگی من تو شده ای به خدا بدان که این دست خودم نیست.
اگر میبینی چشمانم در بیشتر لحظه ها خیس است ،دستانم

سرد است و اگر میبینی همه لحظه های دور از تو بودن

اینهمه سخت و  پر از غم و غصه است

بدان که این دست خودم نیست.
دست خودم نیست که همه لحظه ها تو را در

جلو چشمانم میبینم و به یاد تو میباشم.
به خدا دست خودم نیست که هر شب به آسمان نگاه

می اندازم و ستاره ای درخشان را میبینم و به یاد تو می افتم.
دست خودم نیست که هر سحرگاه به انتظارت مینشینم

تا در آسمان دلم طلوعی دوباره داشته باشی.
عزیزم دست خودم نیست که اینهمه تو را دوست میدارم،

این همه احساسات عاشقانه که من

برای تو مینویسم دست خودم نیست.
همه این احساسات و عواطف عاشقانه از این قلب عاشق

من است و بدان که همه این دردسر ها و غم و غصه ها

و اشکها درد این قلب عاشق من است.
این قلب سرخ و کوچک من انتظاری بالاتر از عشق دارد !

این قلب من تو را میخواهد و به جز تو هیچ چیز از

من نمیخواهد!. نه خونی میخواهد نه نفسی، نه زندگی را

میخواهد و نه هم نفسی این قلب سرخ تنها تو را میخواهد. فقط تو را.
عزیزم دست خودم نیست، دست این قلب پر توقع من است .
به قلبم حق میدهم که تنها تو را میخواهد چون تو اولین

و آخرین عشق واقعی و همدلی  هستی که در اعماق

قلبم نشسته ای و کسی هستی که میتوانی قلبم را برای

همیشه نزد خود نگه داری و با حضورت در قلبم انتظار

آن را برآورده کنی چونکه تو لایق آن هستی عزیزم.

همیشه صدایی بود که مرا آرام میکرد، همیشه

دستهایی بود که دستهای سردم را گرم میکرد
همیشه قلبی بود که مرا امیدوارم میکرد، همیشه

چشمهایی بود که عاشقانه مرا نگاه میکرد
همیشه کسی بود که در کنارم قدم میزد ،

همیشه احساسی بود که مرا درک میکرد
حالا من و مانده ام یک دنیای پوچ ، نه صداییست

که مرا آرام کند و نه طبیبیست که مرا درمان کند
همیشه دلتنگی بود و انتظار ، همیشه لبخند

بود و به ظاهر یک عاشق ماندگار
امروز دیگر مثل همیشه نیست ، حس

و حال من مثل گذشته نیست
امروز دیگر مثل همیشه نیست ، من هم

طاقتی دارم ، صبرم تمام شدنیست
شاید اگر مثل همیشه فکر کنم ،

هیچگاه نخواهم توانست فراموشت کنم
همیشه جایی بود که با دیدنش یاد تو در خاطرم زنده

میشد ، همیشه آهنگی بود که با شنیدنش حرفهایت در ذهنم تکرار میشد
آن لحظه ها همیشگی نبود ، عشق تو در قلبم ماندنی

نبود ، بودنت در کنارم تکرار نشدنی بود!
آری عشق های این زمانه همین است ،

زود می آید و زود میگذرد…
تا عشق تو آمد در قلبم، تو رفتی ، تا آمدم بگویم نرو

،رفته بودی ، تا خواستم فراموشت کنم خودم را فراموش کردم
همیشه کسی بود که به درد دلهایم گوش میکرد ، همیشه

کسی بود که اشکهایم را از گونه هایم پاک میکرد ،

اینک من مانده ام و تنهایی ، ای یار بی وفای من کجایی ؟
یادی از من نمیکنی ، بی وفاتر از بی وفایی ، بی احساستر از تنهایی
دیگر نمیخواهم همیشه مثل گذشته باشم ، میخواهم آزاد

باشم ، میخواهم دائما پیش خودم بگویم که تا

به حال کسی مثل تو را در قلبم نداشتم!

درد من عاشقیست ، احساسم در این روزها دلتنگیست.
دردی در سینه ام دارم که تنها قلبم میداند.
احساسی در قلبم دارم که تنها خدا میداند.
این روزها دلم بدجور هوایت را کرده

است ، دلم برایت تنگ شده است.
خیلی برایم عزیزی عزیزم ، تا تو را دارم هیچ

غمی جز غم دوری ات در دل ندارم.
کاش در کنارم بودی ، کاش بودی

تا دیگر هیچ غمی در دل نداشتم.
نیاز من در کنار تو بودن است ،

آرزوی من همیشه با تو بودن است .
خسته نمی شوم از دلتنگی اما شاید

لحظه ای تنها دلشکسته شوم.
می سازم با این لحظه های دور از تو بودن

و میگذرانم این لحظه های نفسگیر را.
از من خواسته بودی هیچگاه اشک نریزم ، راستش

را بخواهی اینک چشمانم پر از اشک است !چشمم

مثل قلبم صبور نیست! زود می شکند و

زود دلش هوای دیدن تو را میکند.
درد من ، درد تو است ، درد ما درد عشق است .
با درد عشق سوختم ، با لحظه های دلتنگی ساختم ،

عاشق ماندم و عاشقانه با یادت زندگی میکنم.
در لحظه های دلتنگی در گوشه ای مینشینم و به تو می اندیشم .
دلم بدجور بهانه میگیرد ، تو مال منی اما در کنارم نیستی .
درد من عاشقیست ، دردی که دوای آن فقط تویی .
بیا و با حضورت در کنارم مرا درمان کن.
در این لحظه هایی که در کنارم نیستی دلم تنها تو را میخواهد.
تنها تو میتوانی درد دلم را درمان کنی.

زمان می گذرد و در انتهای راه می فهمی

چقدر حرف نگفته دردل باقی ماند

حرفهایی که می توانست راهی به سوی عشق باشد

حرفهای نا تمامی که در کوچه های بن بست زندگی اسیرند

ناگهان لحظه غربت می رسد و تو در میابی که چقدر زود دیر شده

به تکاپو می افتی ....در غربت بیابان و در کوچ شبانه پرستوها

در لحظه وصال موج و ساحل دنبال عشق می گردی

دیر شده خیلی دیر

هر روز دوست داشتن را به فردا می انداختی

و حالا می بینی دیگر فردایی وجود ندارد

سالها چشمت را به رویش بسته بودی و نمی دانستی

و یا شاید نمی فهمیدی

امروز حقیقت را باور می کنی....

اما افسوس که زودتر از آنچه فکر می کردی دیر شده

آرام نمیگیرد قلبم اگر نیایی

میمیرد دل عاشقم اگر نمانی

تو خودت میدانی،

میدانی چقدر دوستت دارم و

باز هم شعر رفتن را میخوانی

بدجور دلبسته ام به تو ، رحمی کن ،

خواهش میکنم از دل بی وفای تو

نمیتوانم لحظه نبودنت را ببینم ، میدانم

منتظر این هستی که از درد عشقت بمیرم

دلم میخواهد دوباره دستهای تو را بگیرم

و دوباره تمام گلها را برایت بچینم

تنها از تو میخواهم که ، تنها نگذاری مرا

میسازم با بی محبتی هایت ، می مانم با دل بی

وفایت، شب و روز را مینشینم به انتظارت

همین که هستی برایم کافیست ، نبودنت باورکردنی

نیست ، هیچگاه حتی فکر رفتنت را هم نمیکردم

آرام نمیگیرد قلبم اگر نمانی ، بیش از

این عذاب نده قلب عاشقم را

بیش از این نسوزان دل دیوانه ام را

بیش از این مرا در حسرت نگذار ، در

حسرت بودنت، یا نه… انتظار زیادی است

در حسرت از دور دیدنت!

آرام نمیگیرد قلبم اگر نباشی ،

میمیرد دل عاشقم اگر نیایی،

تو خودت میدانی و باز هم مرا

درحسرت دیدنت میگذاری…

این رسمش نبود ، چرا مرا عاشق خودت

کردی و خودت را رها از عشق؟

چرا دلت را به کسی دیگر دادی

و مرا اسیر سرنوشت؟

آرام نمیگیرد قلبم

غمیکه تو دلمه اندازه یه عالمه
چه جوری بیان کنم درد دلو با کلمه
چه جوری بیان کنم درد بدل نهفتمو
یکی نیست تا که بگم حرف دل نهفتمو
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
چه سخته تشنه مردن کنار چشمه مردن
چه سخته خواستن اما به خواری جون سپردن
چه سخته گل بمیره در انتظار شبنم
چه سخته دل بمیره بنامرادی کم کم
کو دست مهربونی واسه نوازش دل
بده شراب نابی برای خواهش دل
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
تو راه پر خارو خسی
نه همدمی هم نفسی
تنها و غربت زده ام تو جاده های بیکسی
با غم کهنه دلم با کوله بار خستگی
دل بسته ام تا پای جون من با همه دلبستگی

کو دست مهربونی واسه نوازش دل
بده شراب عشقی برای خواهش دل
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
تنگه دلم یه جای دنج گوشه میخونه میخوام
عاشقمو دیوونه ام همدم دیوونه میخوام
تنگه دلم

چه زود فراموش شدم آن زمان که نگاهم از نگاهت دور شد...

چه زود از یاد رفتم آنگاه که دستانم از دستان تو رها شد..

مقصد من در این راه عاشقی بیراهه بود!

این همه انتظار و دلتنگی بیهوده بود!

با اینکه دلتنگ هستم اما چاره ای جز تحملش ندارم،

خیلی خسته ام، راهی جز تنها ماندن ندارم!

چه زود قصه عشقمان به سر رسید اما

 آن مرد عاشق هرگز به عشقش نرسید!

چه زود آسمان زندگی ام ابری شد،

دلم برای آن آسمان آبی تنگ شده،

که با هم در اوج آن پرواز کردیم

و به عشق هم می خواندیم آواز زندگی را...

آرزوی دلم تبدیل به رویا شد،

تنها ماندم وعشقم افسانه شد...

چه زود رفتی وچشم به ستاره ای

درخشان تراز من دوختی،

با اینکه کم نور بودم اما داشتم به پای عشقت می سوختم،

با اینکه برای خود کسی نبودم،

اما آنگاه که با تو بودم برای خودم همه کس بودم!

چه زود غروب آمد و دیگر طلوعی نیامد.

هرچه به انتظار آمدنت نشستم نیامدی،

هرجه اشک ریختم کسی اشکهایم را پاک نکرد،

هرچه گوشه ای نشستم و زانو به بغل گرفتم،

کسی نیامد مرا در آغوش بگیرد و آرامم کند.

خواستم بی خیال شوم،بی خیالی مرا دیوانه کرد،

خواستم تنها باشم،تنهایی مرا بیچاره کرد.

چه زود گذشت لحظه های با تو بودن،

چه دیر گذشت لحظه های دور از تو بودن

و دیگر نگذشت آنگاه که تو رفتی وهیچ گاه نیامدی!

باور داشنه باش هنوز هم برای تو زنده ام،

هرگاه دیدی نیستم بدان که از عشقت مرده ام!

چه زود فراموش شدم آن زمان که دلم برایت خون شد...

تازه می خواستم با آن رویا های عاشقانه ای

که در سر داشتم تو را خوشبخت کنم،

می خواستم عاشق ترین باشم،برای تو بهترین باشم،

اما نمی دانستم دیگر جایی در قلبت ندارم....!

دلم میخواست تمام آدم های دنیا دلشون

صاف بود وطعم عشق را حس میکردن.

طعم درد جدایی رو حس میکردن و میفهمیدن وقتی

عاشق از معشوق جدا میشه و معشوق

را با کس دیگری میبینه چه حالی میشه.

خدایا چه کار کنم دردم را به کی بگم؟

به هر کسی که میگم هنوز دوستش دارم میگه دیوانه ام.

غم دلم را به کی بگم؟

اما دیگه مهم نیست چون عشق ما یک طرفه است.

من قلب خود را از او پس میگیرم و

آنرا در اعماق دلم مدفون میسازم.

شبهای تاریک را دوست دارم چون یاد

آور خاطراتی خوب برای من است.

ستاره های آسمان را دوست دارم چون نورشان مثل

نور کمی است که در اعماق قلبم سوسو

میکند و هنوز امید به زنده ماندن دارد.

ابرها را دوست دارم چون عشق

را میفهمند و به حالم گریه میکنند.

سرما را دوست دارم چون آوازی

غم انگیز به همراه می آورد.

گرما را دوست دارم چون

نگذاشت قلبم مقلوب و سرد شود.

بهار را دوست دارم چون گلهای سرخ به

همراه می آورد همان گلی که او دوست داشت.

تابستان را دوست دارم چون

گرمایش مانند سوزش عاشقی میباشد.

پاییز را دوست دارم چون به یاد لحظاتی می افتم که

او مانند برگهای پاییزی مرا زیر پای خود خرد کرد

و من همچنان هنوز عاشقانه دوستش دارم.

زمستان را دوست دارم چون غم های مرا

در پشت برفهای سپیدش پنهان میسازد.

خدا را دوست دارم چون مهربان است .

چون فقط اوست که وقتی از عشق

سخن میگویم مرا دیوانه خطاب نمیکند.

اما از جدایی نفرت دارم چون او بود که دستهای مارا

از هم جدا کرد و من دیگرهیچوقت او را متعلق به خود ندیدم.

اما هنوز امیدوارم به دیدن دوباره او هر چند

که دیگر دستهایش گرمی همیشگی را ندارد.

و من بعد از رسیدن به این آرزوبا خیال راحت

چشمهایم را میبندم و از این دنیا به آن دنیا سفر میکنم.

هنوز به دیدن او زنده ام

چرا؟

نمیدانم

چون هنوز دوستش دارم.

چون دلم برایش تنگ شده.

چرا مرا نخواست؟

چرا رهایم کرد؟

چرا مرا کشت؟

چرا؟

چرا؟

چرا؟

متولدین فروردین
که به جهان بیاموزید که عشق “معصومیت” است

و از جهان بیاموزید که عشق “اعتماد” است.
متولدین اردیبهشت
که به جهان بیاموزید که عشق “صبر و تحمل” است

و از جهان بیاموزید که عشق “بخشش و گذشت” است.
متولدین خرداد
که به جهان بیاموزید که عشق “آگاهی” است

و از جهان بیاموزید که عشق “احساس” است.
متولدین تیر
که به جهان بیاموزید که عشق “فداکاری” است

و از جهان بیاموزید که عشق “آزادی” است.
متولدین مرداد
که به جهان بیاموزید که عشق “شور و نشاط” است

و از جهان بیاموزید که عشق “فروتنی” است.
متولدین شهریور
که به جهان بیاموزید که عشق “نیاز” است

و از جهان بیاموزید که عشق “کمال” است.
متولدین مهر
که به جهان بیاموزید که عشق “زیبایی” است

و از جهان بیاموزید که عشق “هماهنگی” است.
متولدین آبان
که به جهان بیاموزید که عشق “هیجان” است

و از جهان بیاموزید که عشق “تسلیم شدن” است.
متولدین آذر
که به جهان بیاموزید که عشق “صمیمیت” است

و از جهان بیاموزید که عشق “وفاداری” است.
متولدین دی
که به جهان بیاموزید که عشق “عقلانی” است

و از جهان بیاموزید که عشق “از خود گذشتگی” است.
متولدین بهمن
که به جهان بیاموزید که عشق “اغماض” است

و از جهان بیاموزید که عشق “یگانگی” است.
متولدین اسفند
که به جهان بیاموزید که عشق “رحم و شفقت” است

و از جهان بیاموزید که عشق “همه چیز” است.

دوستت دارم بيشتر از معناي واقعي كلمه دوست داشتن!

دوستت دارم چون تو ارزش دوست داشتن را داري!

دوستت دارم چون تو نيز مرا دوست مي داري!

دوستت دارم همچو طلوع خورشيد در سحر گاه عشق!

دوستت دارم همچو تكه ابرهاي سفيدي

كه در اوج آسمان آبي در حال عبورند!

دوستت دارم چون تو رو مي خواهم و تو نيز مرا مي خواهي!

دوستت دارم از تمام وجودم، با احساس پر از محبت و عشق!

دوستت دارم بيشتر از آنچه تصور مي كني!

دوستت دارم، همچو رهايي پرنده از قفس و پرواز

پر غرور او در اوج آسمان ها، همچو امواج دريا كه

آرام به كنار ساحل مي آيند و آرام نيز به دريا مي روند،

همچو غنچه اي كه آرام آرام باز مي شود و گل مي شود،

همچو اواخر زمستان كه شكوفه هاي بهاري باز مي شوند!

دوستت دارم همچو چشمه اي در دل كوه كه آرام جاري

مي شود بر روي زمين و تبديل به آبشاري

مي شود كه از دل كوه سرازير مي شود!

دوستت دارم همچو مهتابي كه شب هاي تيره

و تار را با حضورش پر از روشنايي ميكند!

دوستت دارم همچو باران! باراني كه تن

تشنه دنيا را جان مي دهد و مي شويد !

دوستت دارم چون چشمانت اين حقيقت قلبم را باور دارد!

دوستت دارم، چون تو آخرين اميد زندگي

مني، و لياقت اين دوست داشتن را داري!

دوستت دارم تا حدي كه قلبم و احساسم ظرفيت اين

ابراز دوست داشتن را نسبت به تو داشته باشند!

دوستت دارم، چون با باوري عميق در قلب من نشستي

و مرا هدف و اميد زندگي خود قرار دادي!

دوستت دارم چون از زندگي ودنيا گذشته اي تا با من بماني!

دوستت دارم چون نگذاشتي حتي يك قطره اشك از چشمانم سرازير

شود دوستت دارم چون كه ياري ام مي كني تا از اين سيلاب

زندگي به راحتي عبوركنم و خودم را

در دشت آرزوهايم همراه با تو ببينم!

دوستت دارم فراتر از باور يك

رويا و فراتر از باور يك حقيقت!

دوستت دارم، چون با اطمينان و اعتماد كليد

قلب سرخ و پر از عشقت را به من دادي!

دوستت دارم، چون كه با احساس پر از صداقت،

قلم سردم را بر روي كاغذ زندگي مي كشم و

اين شعر و ترانه ها را برايت مي سرايم!

مجنونم از مجنون عاقل تر، و ديوانه ام از فرهاد عاشق تر!

نگاه به قلب كوچك و پر از درد من نكن كه همين

قلب يك دنيا عشق و محبت در آن نهفته است!

نگاه به چشمهاي آرام و خسته من نكن،

اين چشم يك دنيا اشك در آن است!

نگاه به چهره پريشان من نكن، اين

چهره عاشق چهره تو مي باشد!

دوستت دارم چون كه تو اولين و آخرين معشوق من مي باشي!

دوستت دارم چون زماني كه دفتر عشق را مي گشايي

و مي خواني با خواندن نوشته هايم اشك از چشمانت سرازير مي شود!

همیشه دوستت دارم و همیشه با توام ...

دیشب باز خواب تو رو میدیدم نمیدونم چرا

بعد از گذشت این همه روز باز هم به خوابم میای

اما دوست دارم هرشب بیای، من که تو بیداری

نتونستم دستتو داشته باشم ،من که تو بیداری نشد

از گرمای عشقت گرم بشم بزار لااقل تو خواب

این احساسو داشته باشم که کنارمی که دست به

دست من قلبت برای من  وسرشار از عشق به منی .

چقدر تو خواب غمگین بودم بهت میگفتم چرا تنهام

گذاشتی تو بازم توجیح میکردی اما اونجا منو دوست

داشتی دستمو گرفتی گذاشتی سرمو رو شونت بزارمو گریه کنم.

چقدر امروز من تنهام چقدر پر از غصه و خالی از

شادی ام ،به این فکرمیکنم که اگه تنهام نذاشته بودی

الان یه آدم دیگه ای بودم نه اینکه الان هستم.

من فکر میکردم تو فرشته منی  مگه فرشته ها

دوستاشونو تنها میزارن ؟ الان که بهت احتیاج دارم

نیستی الان که میخوام کنارم باشی تا آرومم کنی تا راهو

نشونم بدی نیستی ،عیبی نداره میدونم الان یکجا دیگه

شدی فرشته ی یکی دیگه اما ای کاش صدامو میشنیدی

که دارم از غصه فریاد میزنم اما کسی نیست .

خدا هم که انگار خوابیده شایدم من فکر میکنم

خوابه شاید فقط اونه که بیداره داره منو میبینه داره

صدام میزنه، مواظبمه، دستمو گرفته، بهم لبخند میزنه

اما دل من خیلی سیاه شده دیگه حسش نمیکنم.

دربه در کوچه به کوچه لحظه به لحظه به دنبال یه تکیه گاه

یه عشق که فقط ماله خودم باشه میگردم اما دریغ که

تکیه گاه و عشق من تو این کوچه های دلتنگی گم شده ،

فریاد میزنم اما کسی نیست جوابمو بده کسی نیست

که صادقانه جواب فریاد عشق منو بده.

من اینجا تنهام تو یه کوچه ی خالی ته کوچه هم که بن بست....

وقتی که قلبم، همین قلبی که اینک عاشق

است ، در گوشه ای تنها بود و خسته

وقتی که این احساس ، همین احساس

آشنا، پر از غم بود و در هم شکسته

نه ستاره ای بود در آسمان تاریکم و

نه همدلی بود در دنیای تیره و تارم

وقتی که پرنده ی تنها بر روی شاخه ی

خشکیده برایم میخواند شعر غم را

وقتی که چشمهای پر از اشکم

عذاب میداد قلب تنهایم را

امیدی نداشتم به زندگی ، تصویر تنهایی

را میدیدم با حالی پر از آشفتگی

حالا تو هستی و آسمانی پر ستاره

قلبم مثل گذشته تنها نیست ،

نفس گرفته است دوباره

حالا تو هستی و دل پر از احساس من

تو در آن طوفان پر از درد شدی

یک قایق نجات برای من

حتی یک لحظه فکر نبودنت مرا عذاب میدهد

نمیخواهم روزی بی تو باشم ، تو

نباشی و من دوباره تنها باشم

نمیخواهم ، نمیتوانم ، محال

است بی تو زنده باشم

این قلب عاشقم ، همین

قلبی که اینک به امید تو

می تپد، به من نوید روزهای

شیرین با تو بودن را میدهد

به امید آن روزها نشسته ام

من که به تنها آرزویم رسیده ام

خودم را در کنار تو بر روی

قاب سفید زندگی کشیده ام...

خانومی من بدون تو این دنیا رو نمیخوام

دنیا ول كن یقه رو

به خدا خسته شدم دنیا

دیگه میخوام كه بخوابم دنیا

از تموم آدمات دیگه بریدم

دیگه زندگی نخواستم دنیا

هیچ كسی محبتش رو واسه من یكی نذاشت

من محبت نمیخواستم  دنیا

از رفیق و قوم و خویش به  خدا از همگیشون

نمیخوام دیگه بنالم دنیا

بغض گلو گیرم شده حالا  اشكام می ریزه

من كه خنده نمیخواستم دنیا

سكه ی  عشق  از  كجا  تو  كاسه  ی دلم فتاد؟

من گدایی نمیخواستم

سكه  رو  دادم  ولی  كسی  كه  دل  بهم  نداد

این یكیو من میخواستم  

از  همه عالم  ای خدا من گدای دل بودم

نمیخوام دیگه كه باشم

همه دنیام یه نفر بود دنیامو بهم ندادی

بی خیال!كی تو رو خواستم دنیا

پیغام منو ببر به دنیام برسون

چون منو نخواست من گفتم دنیا ول كن یقه رو

روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم

تنهایی را دوست دارم چون بی وفا نیست

تنهایی را دوست دارم چون تجربه اش کردم

تنهایی را دوست دارم چون عشق دروغین در آن نیست

تنهایی را دوست دارم چون در خلوت تنهاییم در

انتظار خواهم گریست و هیچ کس اشک هایم را نمیبیند

اما از روزی که با تو آشنا شدم

از تنهایی بیزارم چون تنهایی یاد آور لحظات تلخ بی تو بودن است

از تنهایی بیزارم چون فضای غم گفته سکوتم تو را فریاد میزند

از تنهایی بیزارم چون به تو وابسته ام

از تنهایی بیزارم چون با تو بودن را تجربه کرده ام

از تنهایی بیزارم چون خداوند هیچ انسانی را تنها نیافریده است

از تنهایی بیزارم چون خداوندتو را برایم فرستاد تا تنها نباشم

از تنهایی بیزارم چون هر وقت در تنهایی گریه می کنم

دستان مهربانت را برای پاک کردن اشک هایم کم میاورم

از تنهایی بیزارم چون شیرین ترین لحظاتم با تو بودن است

از تنهایی بیزارم چون مرداب مرده ی تنم با آفتاب نگاه تو جان میگیرد

از تنهایی بیزارم چون کویر خشک لبانم عطش باران محبت لبانت را دارد

از تنهایی بیزارم چون به قداست شانه هایت ایمان دارم.

از تنهایی بیزارم چون تمام واژه های شعرم با تو بودن را فریاد میزند.

از تنهایی بیزارم چون هیچگاه تنهایی را درک نکرده ام

همیشه… همه جا… در هر حال… حضورت

را در قلبم حس کرده ام پس بگذار با تو باشم

و عاشقانه در آغوش پر مهر تو بمیرم تا

همیشه ماندگار باشم. پس تنهایم نگذار…

امروز...امروز...امروز...

امروز بهترین روز زندگی ما دوتا بود.

امروز واسه ما یعنی شروع.

امروز یعنی ما... من و تو.

فقط من و تو با یکی که اون بالا مواظبمونه.

که خیلی دوستمون داره.

بیا به خاطر این روز عزیز ازش بخوایم گناهامونو پاک کنه.

ازش بخوایم همیشه کنار هم نگهمون داره.

خدایا دوستت داریم به خاطر همه چیز.

هرچی دادی و ندادی.

تورو هم دوست دارم گلم.

به خاطر خود خودت.

به خاطر اینکه بعد از خدا تو تکیه گاهمی.

به خاطر اینکه بعد از خدا تو آرامش وجود منی.

به خاطر اینکه قول دادی همیشه کنارمی...هرچی بشه.

به خاطر اینکه دوستم داری.

به خاطر اینکه مال منی...فقط فقط فقط مال خود خود خود منی.

به خاطر اینکه هردو یکی هستیم.

به خاطر همه چیز.

دوستت دارم

تا همیشه همیشه همیشه.

عزیز دلم... همه وجودم...بهترینم...

هر لحظه با یادت زندگی می کنم و نفس هام بنده به نفس های تو

دوستت دارم کم و کو چیکه و حرف دیگه ای ندارم تا بتونم بگم

گاهی وقتا ناراحتت می کنم و با حرفام دلتو می شکنم بدون اینکه بخوام

اما خودم بیشتر ناراحت می شم و تمام وجودم غرق غم می شه

نمی دونم آیا واقعا ما تو زندگی هم خواهیم بود یا نه

و نمیدونم توان اینو دارم که بتونم خوشبختت کنم؟

فکر میکنی چقدر به تو نزدیک باشم؟

چقدر دلم برای بوسه هات نفسات و گرمی تنت تنگ شده

بهار اومده . . . .

بهار اومده و انگار تمام درختا جوونه دادن

فقط درخت وجود منه که بدون تو هنوز خشکیده

بهار زندگی من بیا

با دیدن دوباره ی تو روح من تازه می شه

و من . . . .

از پس تمام این دل تنگی ها و بهانه گیری ها

دوباره توان انتظار رو پیدا می کنم

می مونم منتظر تا کی می شه ابر های سیاه سایه شونو از سر ما بر دارن

کی می شه واسه آفتاب زندگی مون لبخند بکشیم

کی می شه تا ابد و همیشه کنار تو

و مال تو باشم

تا هر کجا که فکرش را کنی

دوستت دارم

عزیزترین بهانه ی عمرم

دوستت دارم

و عاشقانه می پرستمت

ای کاش می توانستم باران باشم

تا تمام غمهای دلت را بشویم

ای کاش می توانستم ابر باشم تا سایه

بانی از محبت را برویت می گسترانیدم

ای کاش می توانستم اشک باشم تا هر گاه که

آسمان چشمت ابری می شد باریدن می گرفت

ای کاش می توانستم خنده باشم تا روی لبانت

بنشینم و غنچه بسته لبانت را بگشایم

ای کاش می توانستم یک پرنده باشم و پر می گشودم

و تا دور دستها در کنار تو پرواز می کردم

و ای کاش سایه بودم تا

نزدیکترین کس به تو باشم

آری ای کاش سایه بودم تا همیشه و

همه جا همراه و همقدم با تو بودم

هیچگاه لحظه جداییمان را حتی در خواب نیز ندیدم.
زندگی را بدون تو یک کابوس میدیدم ،

آنقدر تو را دوست میداشتم که قلبم
 هیچ احساسی به جز تو نسبت به

هیچکس و هیچ چیز نداشت.
دنیا را با تو زیبا میدیدم و هر شب اگر

از دلتنگی خوابی به این چشمهای خسته
 و گریانم می آمد ، به شوق

دیدار با تو به خواب میرفتم.
تو رفتی ، اما عشق در قلب من همچنان

زنده است و قلب مرا می سوزاند.
هنوز هم یک مجنونم و منتظر

تو هستم ای لیلی بی وفا.
این رسمش نبود ای بی وفا! محبت و وفا

را از تو آموخته بودم ، معنای عشق
را تو به من یاد دادی ، اما اینک

از دید تو  دیگرعشقی وجود ندارد.
سخت است وداع با کسی که لحظه به

لحظه به یاد او بودی و تمام زندگی تو بود.
به خدا این رسمش نبود  قلبی که دیوانه

وار تو را دوست میداشت را بشکنی.
دلت از سنگ نیز سنگتر است.
ای تنها بهانه برای زنده بودنم ، حالا

دیگر بهانه ای برای زنده ماندن ندارم.
به چه عشق و امیدی زندگی کنم؟ خوشبختی؟ موفقیت؟
خوشبختی را با تو میدیدم

و موفقیتم در گرو عشق تو بود.
تا اشک میریزم به من میگویی بچه ای

و تا ابراز علاقه ای کنم به من میخندی

 و هیچ احساسی نسبت

به من و اشکهایم نداری.

تمام متنهایم در این دفتر عشق را همه

از بی وفایی های تو نوشته ام و همه
 صفحات این دفتر پر از

غم و دلتنگی های من است.
دفتر عشقی که اینک یک دفتر پر از غم است.
دفتر غمم را باز میکنم و زین پس تنها

از غم ها و تنهایی و بی وفایی های
 تو می نویسم. پس بخوان ای

مخاطب ، بخوان و درد مرا بفهم.
او که باید دردم را بفهمد دلش سنگ

است و یک ذره احساس محبت و عشق 
در وجودش نیست . او که باید بخواند

نمی فهمد عشق چیست، شکستن یک
  قلب چه دردیست. آری او که باید بخواند

دیگر لایق  این دفتر عشق و متنهایم نیست.

فراموش میکنم گذشته ها را ،روزها و شبها

مینشینم در گوشه ای ،تا همه بگویند که تو دیوانه ای.
آری من دیوانه ام ، تنهاتر از یک تنهای بیچاره ام .
فراموش میکنم لحظه های با تو

بودن را ، می اندیشم به این روزگار .
روزگاری بود که تو بودی و من نیز در قلب تو

بودم ، تو میگفتی مرا دوست داری و من نیز عاشق تو بودم .
روزگاری بود که چشمهایم از غم دلتنگی تو بارانی

میشد ، شبهای من با حضور تو مهتابی میشد ، حالا

تو نیستی و من غرق دردها شده ام ، باران نمییارد

و من مثل کویر شده ام ،مرا رها کردی و رفتی

و اینک در این شهر بی محبت غریب شده ام.
تو که میدانستی من ساده ام و فریب را تو را میخورم ،

چرا کاری کردی که من حتی معنای دلشکستن را

نیز بدانم و از صبح تا شب شعر جدایی بخوانم.
اینک که من اسیر عشق دروغین تو بودم ، با خودم

میگویم که ای کاش تو نبودی و گذشته ای نیز

نبود ، من تنها بودم و هیچ یادی از تو نبود.
فراموش میکنم  گذشته ها را ،برای خود میخوانم آواز

لالایی را ، تا به خوابی روم تا هر زمان که بیدار شدم ،

با خودم بگویم که اینها همه یک خواب بود.

رفتي در فصلي که تنها اميدم خدا بود و ترانه و

تو که دستهايت سايه باني بود بر بي کسي هاي من ...

تو که گمان مي کردم از تبار آسماني و دلتنگي هايم را در مي يابي

تو که گمان مي کردم ساده اي و سادگي ام را باور داري

و افسوس که حتي نمي خواستي هم قسم باشي ...

افسوس رفتي ... ساده ، ساده مثل دلتنگي

هاي من و حتي ساده مثل سادگي هايم !

من ماندم و يک عمر خاطره و حتي باور نکردم اين بريدن را

کاش کمي از آنچه که در باورم بودي ، در باورت خانه داشتم !

کاش مي فهميدي صداقتي را که در حرفم بود و در نگاهت نبود

کاش مي فهميدي بي تو صدا تاب نمي آورد ...

رفتي و گريه هايم را نديدي و حتي نفهميدي من تنها کسي بودم که ....

قصه به پايان رسيد و من هنوز در اين خيالم که چرا به تو دل بستم

و چرا تو به اين سادگي از من دل بريدي ؟!!

که چرا تو از راه رسيدي و بانوي تک تک اين ترانه ها شدي ؟!!

ترانه ها يي که گرچه در نبود تو نوشته شد

اما فقط و فقط مال تو بود که سادگي ام را باور نکردي!

گناهت را مي بخشم!

مي بخشمت که از من دل بريدي و حتي نديدي

که بي تو چه بر سر اين ترانه ها مي آيد!

نديدي اشک هايي را که قطره قطره اش قصه ي من

بود و بغضي که از هرچه بود از شادي نبود!

بغضي که به دست تو شکست و چشماني که از رفتن

تو غرق اشک شد و تو حتي به اين اشکها اعتنا نکردي!

اعتنا نکردي به حرمت ترانه هايي که تنها سهم من از چشمانت بود!

به حرمت آن شاخه ي گل سرخ که لاي دفتر ترانه هايم خشک شد!

به حرمت قدمهايي که با هم در آن کوچه ي هميشگي زديم!

به حرمت بوسه هايمان ! نه !

تو حتي به التماس هايم هم اعتنا نکردي !

قصه به پايان رسيد و من همچنان در خيال چشمان سياه تو ام که ساده فريبم داد!

قصه به پايان رسيد و من هنوز بي عشق تو از تمام رويا ها دلگيرم!

خدانگهدار ... خدانگدار...

دلم گرفته یک ساعت از اخرین دیدارمون

میگذره نمیدونم الان چه احساسی داری

نمیدونم به من فکر میکنی یا نه؟؟؟

از احساساتت خبر ندارم ولی میخوام بهت بگم ....

میخوام از خودم وقلب شکستم بگم میخوام از احساساتم برات بگم ...

اون قدر دوست دارم که وقتی بهت فکر میکنم به اوج میرسم...

اون قدر دوست دارم که وقتی به

چشمات نگاه میکنم هیچی ازخدا نمیخوام ...

اون قدر دوست دارم که دوست دارم لحظه لحظه

زندگیموکنارت باشم ... دوست دارم

که تمام روز کنارت باشم ....دوست دارم که

حداقل برای یه بارم که شده دستاتو بگیرم

هر وقت میبینمت به خودم میگم اون قدر

نگات میکنم که ازت سیر بشم ولی افسوس

که وقتی از کنارم رد میشی و میری وقتی فقط

یه دقیقه میگذره دوباره تو رو میخوام ...

نمیدونی که چقدر در فراقت میسوزم ...فکر

نمیکنم دردی بد تر از عاشقی باشه ...

هر وقت ازت جدا میشم تا وقتی که دوباره

ببینمت دلم گرفته وکسلم هیچ چیز تو دنیا

وجود نداره که بتونه منو شاد کنه ...نمیدونم چرا؟؟؟

ای کاش از احساسم نسبت به خودت باخبر

بودی ای کاش میدونستم که مشکلت چیه

یه مدتیه که خیلی تو خودتی ...میدونم که

برای خودت نگرانی ولی به خدا قسم من از

خودت بیشتر میسوزم وقتی تو درد میکشی

انگار من درد میکشم وقتی تو تو فکری...

منم ناخواسته میرم تو فکر وقتی تو حوصله

نداری منم حوصله هیچ کس وهیچ چیزو

ندارم نمیتونم دوریتو تحمل کنم دارم میسوزم

ولی تو از این سوختن بی خبری میدونم

که نمیدونی از عشقت دارم میسوزم ...

اگه میدونستی حتما برام یه کاری میکردی ...

اون قدر مهربونی ...اون قدر سنگین و

باوقاری که نمیتونم راز دلمو بهت بگم اون قدر

مهربونی که وقتی کنارتم تمام وجودم از

عشقت پر میشه ...

اون قدر مهربونی که عشق پاکتو بهم دادی ...

من تو رو میخوام چون تموم زندگیم اینه دارم میرم ته دیوونگیم اینه

صدای من بهت نمیرسه ولی همین که خوشبختی برام بسه ...

نمیدونم چی کار کردی که با قلبم به خاطر

تو بی رحمم و نمیدونم چیکار کردی که اینقدر

دوست دارم ...

الان دارم به یادت اشک میریزم ...اره دارم

برای تو گریه میکنم ولی تو از گریه من بی

خبری ... مواظب خودت باش ...

یادت باشه که خیلی دوست دارم

عشقت همیشه با منه ...من هیچ وقت تنها نیستم عزیزم